Anna van Gerve
schrijver, beeldend kunstenaar
schilderijen
Portretten (2025-...)
In dit lopende project portretteer ik naaste familie en vrienden. De portretten zijn figuratief en herkenbaar; iedereen die geportretteerd wordt, blijft duidelijk te identificeren. Tegelijkertijd gaat het project verder dan puur realisme: kleur, compositie en penseelvoering worden bewust ingezet om de persoonlijkheid, emoties en verhalen van de geportretteerden zichtbaar te maken.
 |  |  |  |
|---|---|---|---|
 |  |  |  |
 |  |
De Poolvulkaan
Een gedicht van J. Slauerhoff
Barre verlatenheid
Duldde ik eeuwen reeds
In gelatenheid,
Trotsch en uitgebrand.
Wolken sneeuwen steeds,
Zwaar en eindeloos;
Wit en eindeloos
Ligt het poolland rond.
't Laaiend Noorderlicht
In staalharden nacht
Houdt in mij de hoop
Dat een langre schicht
Mij inééns losscheurt uit mijn krater
En in vlammenvloed
Al het eeuwig ijs
Smelt tot groen, schuimbekkend water,
Waar ik rood en donker uit verrijs.
 |  |  |  |
|---|
Hongersteen (2024)
hongersteen (de), grote steen of rots die bij extreem laag water zichtbaar wordt in de rivierbedding of op de bodem van meren. De benaming ontstond omdat men vreesde voor hongersnood als gevolg van een rampzalige droogte.
(...) ‘Kijk mama,’ zegt de jongen, ‘als ik hem nat maak, dan lijkt het net of ik kan toveren.’ Hij steekt een vinger in zijn mond, veegt wat spuug op de steen en houdt hem met een groots gebaar omhoog. In het midden glimt een donkere vlek, diep grijs met bruine spikkels. De jongen brengt hem dicht bij zijn rechter oog, kijkt heel serieus en denkt na. Hij zit op zijn hurken in een stroom van stenen. Al twee maanden is er geen wolkje aan de lucht. Door de rivieren stroomt weinig tot geen water. Schepen kunnen er niet meer door, oogsten mislukken en reactoren van kerncentrales moeten worden stilgelegd. De droogte dreigt de ergste in honderden jaren te worden. (...)
Hongersteen (2024)
hongersteen (de), grote steen of rots die bij extreem laag water zichtbaar wordt in de rivierbedding of op de bodem van meren. De benaming ontstond omdat men vreesde voor hongersnood als gevolg van een rampzalige droogte.
(...) ‘Kijk mama,’ zegt de jongen, ‘als ik hem nat maak, dan lijkt het net of ik kan toveren.’ Hij steekt een vinger in zijn mond, veegt wat spuug op de steen en houdt hem met een groots gebaar omhoog. In het midden glimt een donkere vlek, diep grijs met bruine spikkels. De jongen brengt hem dicht bij zijn rechter oog, kijkt heel serieus en denkt na. Hij zit op zijn hurken in een stroom van stenen. Al twee maanden is er geen wolkje aan de lucht. Door de rivieren stroomt weinig tot geen water. Schepen kunnen er niet meer door, oogsten mislukken en reactoren van kerncentrales moeten worden stilgelegd. De droogte dreigt de ergste in honderden jaren te worden. (...)
 |  |  |  |
|---|---|---|---|
 |  |  |  |
 |  |  |  |
 |  |  |  |
Abstract
 |  |  |  |
|---|---|---|---|
 |  |
Overig
 |  |  |  |
|---|---|---|---|
 |  |  |  |
 |  |  |  |
 |